Γνωρίζει όποιος έχει αγαπήσει ομάδα!

Πού να ξέρεις πόσοι ήταν στα χώματα (κυριολεκτικά) της Νέας Φιλαδέλφειας. Δεν υπήρχαν κομμένα εισιτήρια. Ούτε εξέδρες. Ούτε καν ένα συγκεκριμένο σημείο για να συγκεντρωθεί το πλήθος. Απλωμένοι, ο καθένας ίσως στο σημείο που ψιλο-υπολόγιζε ότι βρισκόταν σε μια από τις πιο έντονες αναμνήσεις του όταν το παλιό γήπεδο υπήρχε. Αλλος στην 5-6-7. Αλλος μπροστά από τη σκεπαστή. Αλλος στα μάρμαρα. Κάποιοι στη θύρα 21, τώρα που δεν υπήρχαν φιλοξενούμενοι.

Γράφει ο Θοδωρής Τσούτσος

Πόσοι να ήταν; Δεν έχει σημασία. Διότι δεν πήγαν εκεί για να δουν κάποιον αγώνα. Δεν είχαν πάει να δουν ένα ΑΕΚ - ΚΠΡ 3-0. Ενα ΑΕΚ - Ρεάλ 3-3. Τον πρώτο αγώνα για τους ομίλους του Chmapions League που φιλοξένησε ποτέ ελληνικό γήπεδο. Ενα ντέρμπι. Ενα απόγευμα με πολλά γκολ. Οι πιο μικροί δεν είχαν πάει να δουν το ίνδαλμά τους, έναν Θωμά Μαύρο. Εναν Ντέμη Νικολαΐδη.

Γιατί πήγαν; Αντε ντε! Για να δουν τις μπουλντόζες, που όταν τις βλέπουν στο δρόμο σιχτιρίζουν γιατί τους καθυστερούν και δεν μπορούν να τις προσπεράσουν; Ή γιατί όταν περνούν κάτω από τι σπίτι τους κάνουν φασαρία. Μήπως για να δουν το Μελισσανίδη μπροστά από το μικρόφωνο; Τον έχουν δει ένα σωρό φορές. Τον Σεβασμιότατο; Ή μήπως ανθρώπους της πολιτικής σκηνής; Ειδικά αυτούς αποκλείεται...

Άρα γιατί πήγαν; Έκρηξη συναισθήματος λέγεται. Οποιος δεν έχει αγαπήσει ομάδα, δεν μπορεί να το καταλάβει. Πήγαν όχι για να δουν μια νίκη, μια ήττα (ξέρετε στο ποδόσφαιρο υπάρχουν κι αυτές), για να χαρούν ή να στενοχωρηθούν από μία ποδοσφαιρική βραδιά. Πήγαν για να είναι εκεί.

Κι ας πατούσαν κατσάβραχα, λάσπες, κάγκελα και ό,τι άλλο υπήρχε πάνω σε αυτά τα "χώματα". Οι μεγαλύτεροι για να θυμηθούν. Οι μικρότεροι για να μάθουν. Ολοι μαζί για να ξαναβρεθούν μεταξύ τους στα ίδια μέρη. Το λένε τις τελευταίες ημέρες οι ΑΕΚτσήδες, αν και γνωρίζουν ότι δεν είναι έτσι. Δεν είναι πολλοί εκείνοι που θα ξαναβρεθούν μεταξύ τους στο νέο γήπεδο. Υπάρχουν πολλοί που από τότε που γκρεμίστηκε το "Νίκος Γκούμας" έχασαν το διπλανό τους. Οπως έχει συμβεί και σε άλλες ομάδες που κατά καιρούς άλλαξαν γήπεδα.

Το ΟΑΚΑ δεν μπορούσε να το κάνει αυτό. Η "Αγιά Σοφιά" θα αρχίσει να ξαναδημιουργεί σχέσεις, πέρα από το κοινό σκοπό, που είναι η υποστήριξη στην ομάδα τους. Και όταν δημιουργούνται τέτοιου είδους σχέσεις, δημιουργούνται και γενιές οπαδών. Η ΑΕΚ, όσο κι αν οι πατεράδες πήραν τα παιδιά τους χθες για να τους παρουσιάσουν μια πραγματικότητα που εκείνα δεν είχαν προλάβει, είχε χάσει αυτή τη συνέχειά της.

Ε, λοιπόν, αν ψάχνουμε πραγματικά το λόγο για τον οποίο μερικές χιλιάδες άνθρωποι έτρεξαν χθες εκεί, στη Νέα Φιλαδέλφεια, ήταν αυτό. Μια "σπασμένη" σκυτάλη από γενιά σε γενιά, είναι και πάλι έτοιμη για να δοθεί στον επόμενο. Οσοι έχουν αγαπήσει ομάδα γνωρίζουν. Και όσοι μέχρι τώρα δεν το είχαν κάνει, τώρα πια έχουν έναν λόγο επιπλέον...